Als je terugkijkt op je werk in het onderwijs, komen er dan momenten naar boven waarvan je weet: daar leerde ik iets heel belangrijks? Dat pareltje van toen kan nu aanvoelen als iets kleins, zoals dat gaat met groeien. Als je het eenmaal weet, kun je je bijna niet meer voorstellen dat er een tijd was dat je het níet wist. Hetzelfde geldt voor vaardigheden. Iets wat je nu gedachteloos en met gemak doet, was ooit iets wat je nog moest leren.

Wat wordt jouw volgende pareltje?